Ana içeriğe atla

Hêdî hêdî



dilekî bi eşqa morîyê dagirtî
zêlata herranê de dinalim
hêdî hêdî dinalim
hêdî hêdî diçilmisim

xwe re dilope av dikim stargeh
hê jî agirê brahîm dilê min
dişewibîne
hêdî hêdî dimirim
hêdî hêdî xilas dibim

xweyîmaneke evrarî me
ji bo Xweda yekî mîtolojîk
recm kirina min
bi kevirên îsrayê awişt e
hêdî hêdî ditemirim
hêdî hêdî têk dim

sîya bawerîyeke evrarî gav bi gav
min dişopîne
zevîyeke evrarî min teqdîs dike
mexeleke jibîrkirî de
li nav barana gura de mam
kalîna mîheke bi berx stara min bû
hêdî hêdî gur min dixwin
hêdî hêdî gur min dikojin

li payiza birçî
çol û çolistana de pûşê kovî me
û berfistaneke reş de
hêdî hêdi difetisim
hêdî hêdi giyana min laşê min dikişe

hêdî hêdî qehr dibim
hêdî hêdî bîra bavê xwe yê pişik xirabî dikim

û hêdî hêdî ber bi bavê xwe yê ku ji simbêla wî de  bêhna titûnê dihat diçim...

Elyesa Kaya

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Politik Aşk

zamanın rahminden düşük yapmış yaşamın sessiz haykırışında bir seni bildim bir de sol gözümde ki ağrıyı bir seni bildim Delila bir de zihnimdeki havarisiz peygamberleri hissedebiliyorum artık soyut ayrılıkları somutun atom altı parçacıklarında ki ayrılıkları zamanın hacminden kopup gidenler dalda kurumaya terkedilmiş kurtlu elmalar ocakta üşüyen ayakları yön çoraba geçiren körpe kadın ve dört ayaklı minarenin dibinde yatan babam santim santim ruhumu kemirmekte... anlıyor musun? hiç kimse bilmeyecek biliyorum aynalardaki başkaldırışları suyun sadeliğini ve pak oluşunu inciri bilmeyecek içimizden değil de ayaklarımızın altında incinen incirleri kaplumbağada ki azmi ve karıncada ki tembelliği hiç kimse anlamayacak felsefeyi sevmeyi yok olmayı hiç olmayı belki de bir kaşık suda boğulma hissini bile ya seni? ya gözlerin de ölmek ve yok olmak hissini? bunu benim bile bilmediğimi bilince duvarların harbinde soykırıma uğruyorum sonra senin gözlerin uluslarar

GIYAN

Min xwe avête paxila dirozgeyeke zengarî Û Yezdanekî westîyayî seferberî îlan dike! Ev çi nakokîyeke derî sirûştî ye? An jî marê ku santîm santîm giyana min gez dike? Tenêtîyê heya zer bûna tilîyê xwe hîs dikim Xeyalê xwe disêwirim bi rêçtilîyê xwe Metro metro, santîm santîm nalet ji xwe dikim Hêz kirinê minê atomîk goristanan de milyaketên ezabê re têkoşîn dike Bawer kirinê minê gerdûnî milyaketê mizgîndêr re heneka dike. Hey lerzlerzoka bizdonekê! Ev çi cemidandin a axê hîs kirin e? Ev çi bizdonek a axê ye? Min bikuje hey poşmanên minê zarokatîyê Û çuyina bavê min! Min bikuje şeveke kurdistanî de...!! Elyesa Kaya

Belki

belki yalnızlığı hecelemek ve öğelerine ayırmak kimsesizliğin acısını sigaranın dumanıyla morfinleyip dindirmek ve anlamadığın şarkıda çocukluğuna gitmek gibi bir şeydir yaşam belki kaplumbağaların son sürat koştuğu bir arena ve karıncaların ise tembellikten aç kalıp ölmesi gibi bir şeydir yaşam belki de çocukların mutluluğu uçurtmanın özgürlüğünde aramasıdır ve ellerini kesen iplerin varlığından habersiz olmasıdır yaşam kim bilebilir ki? belki ressam'ın tuvalinde tanrıyı istediği gibi resmetmesi din adamının tanrıyı ışık almayan bir hücreye hapsetmesi ve timsah avcısının timsah gözyaşları dökmesi gibi birşey değildir yaşam! belki bilgenin realist oluşunu mitolojik bir hikayeye dayandırması ve iki kere iki dört eder realitesini bilmeyenin ise vatan haini olması gibi bir şey değildir yaşam. belki de görülenin aslında var olmadığını ve görülmeyenin varolduğunu bilmemek değildir yaşam kim bilebilir ki?